Back Ibnu Bathuthah ACE Ibn Battuta ALS እብን ባቱታ Amharic Ibn Battuta AN ابن بطوطة Arabic بن بطوطة ARY ابن بطوطه ARZ ইবন বটুতা Assamese Ibn Battuta AST Abu Abdullax Muxammad Ibn Battuta AVK

Ibn Battuta

Ibn Battuta
mens
GeslagmanlikWysig
Naam in moedertaalمُحمَّد بن عبد الله بن مُحمَّد اللواتي الطنجيWysig
Gegewe naamMohammedWysig
Geboortedatum24 Februarie 1304Wysig
GeboorteplekTangierWysig
Sterfdatum1368Wysig
SterfplekFesWysig
Plek begraweTomb of Ibn BatuttaWysig
Eggenooteerste vrou van Ibn BattutaWysig
MoedertaalArabiesWysig
TaalbeheersingArabies, Persies, TurksWysig
Werkveldgeografie, jurisdiction, Ontdekkingsreise, FiqhWysig
GeloofIslamWysig
Bekend virThe RihlaWysig
Kopieregstatuskopiereg het vervalWysig
Olieverf skildery van Ibn Battuta in Egipte

Mohammed Ibn Battuta of Ibn Baṭūṭah ten volle ʾAbū ʿAbd al-Lāh Muḥammad ibn ʿAbd al-Lāh l-Lawātī ṭ-Ṭanǧī ibn Baṭūṭah (أبو عبد الله محمد بن عبد الله اللواتي الطنجي بن بطوطة), was 'n Marokkaanse geleerde wat wyd gereis het in die middeleeuse wêreld.[1][2] Oor 'n tydperk van dertig jaar, het Ibn Battuta die meeste van die Islamitiese wêreld en baie nie-Moslem lande, insluitend Noord-Afrika, die Horing van Afrika, Wes-Afrika, die Midde-Ooste, Indië, suidoos-Asië, Suidoos-Asië en China besoek. Naby die einde van sy lewe, het hy 'n rekening van sy reise, getiteld 'n Geskenk aan Diegene Wat die Wonders van Stede en die Wonders van Reis Nadink (تحفة النظار في غرائب الأمصار وعجائب الأسفار, Tuḥfat'n-Nuẓẓār fī Gharāʾib al-Amṣār wa ʿAjāʾib al-Asfār),[3] gewoonlik net verwys as Die Reis (الرحلة, Rihla).[4] Hierdie rekening van sy reise bied 'n beeld van die Middeleeuse beskawing wat vandag nog wyd geraadpleeg word.

  1. ↑ Dunn 2005.
  2. ↑ Nehru, Jawaharlal (1989). Glimpses of World History. Oxford University Press. p. 752. ISBN 0-19-561323-6. After outlining the extensive route of Ibn Battuta's Journey, Nehru notes: "This is a record of travel which is rare enough today with our many conveniences.... In any event, Ibn Battuta must be amongst the great travellers of all time."
  3. ↑ M-S p. ix.
  4. ↑ Dunn 2005, pp. 310–311; Defrémery & Sanguinetti 1853, pp. 9–10 Vol. 1

Developed by StudentB